13 juli 2006: onze eerste dag met de camper [Thea]

Na eindelijk eens een goed nachtje slapen, kunnen we er weer tegenaan. Eerst brengen we een bezoekje aan het Observation Deck van de Rialto Towers: de 55e verdieping van dit reusachtige gebouw geeft werkelijk een prachtig uitzicht op Melbourne!! Bovendien bereik je de hoogste verdieping in slechts 38 seconden zonder dat je er veel van voelt! Het gebouw behoort tot de top-20 van de hoogste gebouwen ter wereld.

We spelen even paparazzi, kijken nog naar een filmpje over Melbourne waarvan het melodietje blijft hangen (“Melbourne…a never ending story…”) en vertrekken dan met de gratis toeristenbus richting “Queen Victoria Market”: een reusachtige overdekte markt met groenten, fruit, kledij, … We doen er onze inkopen voor de volgende dagen en dan is het tijd om afscheid te nemen van ons hotel. We moeten namelijk onze mobilhome afhalen juist buiten de stad en nemen dus weer een taxi.

Bij “Apollo” staat onze luxe campervan al klaar: hij heeft slechts 942 kilometer op de teller en is het allernieuwste model… als dat niet ‘krankie’ is, é papa!! Hoewel… het stuur staat rechts en in Australië rijdt men op het linker baanvak, eenvoudig is het zeker niet. Maar algauw gaan we richting Phillip Island: een eiland waar we normaal pinguïns, koala’s en zeehonden kunnen bekijken, maar dat zal voor morgen zijn: we merken dat de afstand toch iets langer is dan verwacht en rijden nog verkeerd op de koop toe.

En een geluk bij een ongeluk: een man die er ons de weg wijst, blijkt wel een Belg te zijn zeker?!!! Jan Moens uit Buggenhout, al 7 jaar gehuwd met een Australische, geeft ons heel wat nuttige tips en wijst ons een lekker restaurantje in de Sports Club van Touradin, aan de overkant van waar we ‘geland’ zijn. Aangezien we enkel ontbeten hebben (uitgebreid in de Travelodge in Melbourne), kan een avondmaal er wel in.

Vandaag niet te speciaal, maar lekkere Vlaamse kost, beter kan het niet: papa en Thea nemen een maxi steak (500 gr!!) met frieten, Seger kiest voor zalm (en eet dan de rest van Thea op), mama voor ’white bait’ (?? maar twas wel lekker!) en Oona neemt een slaatje.


We zitten boemvol, maar de chocoladetaart doet ons zooo watertanden dat we geen nee kunnen zeggen, met als gevolg dat we uiteindelijk geen eten meer kunnen zien en dus maar voor het eerst de bedden in de mobilhome beslapen: volgens Jan Moens was er een mooi plekje naast het water van de baai en dat hebben we dan maar opgezocht. De een slaapt wel al beter dan de ander: de mannen hebben blijkbaar iets te veel gegeten en het gesnurk is overal hoorbaar… rrrrrronk…. (vooral van Seger, zegt Oona)