14 juli 2006: Phillip Island en Sale [Ria]

Een groot probleem met onze spiksplinternieuwe mobilhome van 80.000 euro: de verwarming werkt alleen maar met elektriciteit, niet met gas! Tegen de ochtend is het dus ijskoud, zowel binnen als buiten! Kleren aandoen wordt een marteling! Iedereen wil dus zo vlug mogelijk weg, we genieten wel nog eventjes van de prachtige zonsopgang boven de baai en we betalen de parking fee: een golden coin (1 of 2 Australische dollar) in de box.

We zien een bakery en een kleine supermarket en beslissen eerst toch wat inkopen te doen om ons nog wat beter te kunnen installeren in de mobilhome. De lady van de supermarket vraagt of we van Duitsland zijn - het is niet de eerste keer dat dit gebeurt - haar mama blijkt immers een Duitse geweest te zijn, en haar dochter van 14 studeert ook Duits en hoopt ooit eens naar de streek van Dresden am Main te gaan.

We kunnen nog niet ontbijten, het is nog altijd te koud binnen, dus eerst nog een stukje op weg naar Phillip Island om dan in het zonnetje te parkeren en te genieten van een warme chocolademelk bij het ontbijt.

Rechts van ons zien we wat verder het French Island liggen. Jan Moens wist ons te vertellen dat Kylie Mynogue daar een stulpje heeft staan.

Op Phillip Island bezoeken we eerst het Visitor Centre van de Penguin Parade at Summerland Beach. Onderweg hadden we ons programma al eens goed bekeken en tot onze spijt kunnen we dus ’s avonds niet blijven tot de pinguïns uit het water komen! (gisterenavond om 17u45)
Zaterdagavond moeten we immers al in Canberra zijn! De afstand zou te groot worden, we moeten vandaag al wat naderen en we beslissen vanavond in Sale te overnachten en eens langs te gaan bij Daniël De Keersmaeker. Het blijft dus bij een bezoek aan het Visitor Centre en aan het strand. Met toch prachtige vergezichten!

We rijden dan wat verder naar het uiterste puntje van het eiland: The Nobbies, waar de grootste kolonie zeeleeuwen van Australië woont. We zien ze wel… maar van ver!

Het hoogtepunt moet nog komen! Wanneer we naar het Koala Conservation Centre gaan, krijgen we niet genoeg van die beestjes! We krijgen er zelfs enkele van zéér dichtbij te zien en je zou ze zo willen knuffelen, maar dat is ten strengste verboden! We zien een mama koala met haar kleintje aan haar buik ‘geplakt’ eucalyptusblaadjes eten (tussen 500 gr en 1 kg per dag!), er laat een koala strontjes vallen (tussen 70 en 100 per dag! Je mag er zelfs aan ruiken: het stinkt helemaal niet, integendeel, het ruikt naar eucalyptus!) en de oudste koala van het park – 14 jaar oud en dat zien ze aan het gebit – poseert heel gewillig voor de foto en de film!

Daarna gaan we richting Sale waar we kennis maken met Daniel, Andrea and kids: Miles (9) en Grace (6). Deze hebben een filmavondje georganiseerd voor de buurt in “The Hall” en dus gaan we eerst daarheen. Gelukkig vinden we daar ook een keuken om ons potje te koken: aardappelen met kip-aan-‘t-spit (die we deze morgen kochten in Touradin) Eén nadeel: het is er bitter koud en we bevriezen er zowat! Als de film en de afwas ten einde is, vertrekken we naar het huis van Daniel en Andrea. We parkeren de mobilhome en na wat gefoefel om elektriciteit te hebben (de aarding was te groot), gaan we nog een warme kop thee drinken. Voor het haardvuur verwarmen we ons; we voelen ons hier écht welkom! Een dikke merci hiervoor!! (hopelijk lezen jullie nog eens ons blog?!) We praten er nog tot middernacht en gaan dan slapen, deze keer wel met verwarming! Pfieuw…