27 juli 2006: van Rockhampton naar Eungella NP [Thea & Ria]

Een goedemorgen! Vandaag blijven we niet zo lang meer in Rockhampton, veel is er immers niet te zien. Maar… als er één iets niet mag ontbreken, dan is dat een bezoekje aan het visitor centre gelegen op de steenbokskeerkring. Veel is er niet te zien, maar het is best wel leuk om te weten!

In Australië mag wat aandacht voor de aboriginals zeker niet ontbreken! Rockhampton heeft een Dreamtime Cultural Centre dat de tradities en de cultuur van de Australische oerbewoners presenteert. Het wordt geleid door plaatselijke aboriginals. Rond 10u30 start een rondleiding met een gids. We krijgen uitleg over hun Stencil Art, over de plaatsen waar die teruggevonden werd, over hun ‘kings’, … In een grotje speelt hij op de didgeridoo. Héél mooi! En we krijgen ook nog een les in boemerang gooien, waarna iedereen het zelf eens mag proberen. Maar het is niet zo gemakkelijk als het lijkt!

We zetten onze reis verder naar het noorden. Tijdens onze pick-nick onderweg kunnen we een mama kangoeroe observeren met haar kleintje. Raf slaagt er zelfs in hen van tamelijk dichtbij te filmen. Mooi om zien hoe die kleine spruit in de buidel springt met z’n pootjes eruit!

Helaas… de kilometers wachten weer! Na een goeie 250 kilometer moeten we beslissen: gaan we nog richting Eungella National Park of niet? Naar het schijnt zijn daar prachtige platypussen (vogelbekdieren) te bewonderen in de vrije natuur en is het dus echt een aanrader. En we besluiten dus om er heen te gaan, het is slechts een 80 kilometer om…

Op 4 kilometer van de camping staat ons opnieuw een uitdaging voor de deur, hoewel… het is eerder papa die weer de bergen in mag sjeezen: een goede 12% stijgen blijft toch veel voor onze mobilhome! Maar de klus is gauw geklaard en even later staan we op een primitieve camping, zoals we het in België zouden zeggen… En blijkbaar vormen de Apollo’s hier één hechte familie: we staan hier maar liefst met 3 apollo’s, een record!

Even later voelt Oona al gekietel aan haar voet… een klein, langwerpig beestje probeert haar tenen op te klimmen. Eerst geen paniek, maar als later blijkt dat het om een bloedzuiger gaat, durven enkelen het huis niet meer uit. Een bloedzuiger is niet echt gevaarlijk, maar kan wel bijzonder pijnlijk bijten! Gelukkig dat Oona hem vlug ontdekt had: hij zat nog net op haar teenslipper…(hèhè).

We koken ons potje en kijken nog wat televisie, maar het is niet veel vets! Die films hier zijn totaal niet te vergelijken met de Belgische! Maar in ons bed kruipen gaat ons nog net zo goed af als in België...