23 juli 2006: Cape Byron en Noosaville [Seger]

Kilometerstand: 3396

Vandaag eerst nog een stukje richting Brisbane, want met onze wandeling van gisteren zijn we daar niet meer geraakt. We houden halt in Ballina om op een lokaal marktje aan de riverside wat appels te kopen. Vanaf nu rijden we constant langs de gold coast tot in Brisbane, een echte scenic drive zoals ze dat hier noemen. De ene lookout volgt de andere op, maar het mooiste zicht krijgen we toch vanaf de vuurtoren op Cape Byron, het meest oostelijke punt van het Australische vasteland.

Onder het stralende zonnetje is het zicht op de stranden indrukwekkend. Het weer is zo goed, dat we zelfs onze zomerkleren bovenhalen! Ook de surfers beneden in het water genieten duidelijk van het zonnetje, ook al is het in een wet suit dat ze de (hoge!) golven trotseren. Het is niet toevallig dat er hier stadjes liggen als ‘Surfers Paradise’ Als dit hier winter is, wat moet dat dan niet geven in de zomer?

Toevallig zien we er ook een osprey of visarend. Én we kunnen hem op het gevoelige plaatje leggen!

Genoeg geluilekkerd nu, tijd om wat kilometers te doen! Tegen 1 augustus moeten we in Cairns zijn! Brisbane zelf doen we niet aan, it’s just another big city zoals velen ons wisten te vertellen, en het mist de charme van Melbourne of Sydney. We rijden voorbij aan the three worlds of Brisbane: Dream World (mini-Disneyland), Movie World en Sea World, en zitten nu officieel in Queensland. Langs de kust, die nu ‘sunshine coast’ heet, zetten we verder koers naar het noorden.

Om zeven uur arriveren we in Noosaville, het plaatsje waar de broer van Andrea (de vrouw van het Belgisch koppel die we in Sale ontmoetten) zijn restaurant ‘Gusto’ openhoudt. Als dat geen reden is voor een restaurantbezoek! De camping drie straten verder blijkt helaas volzet, dat wordt dus een nachtje zonder elektriciteit! Gelukkig is het ondertussen al warm genoeg, doodvriezen zullen we alvast niet meer. Zeker niet na het lekkere eten dat we in ‘Gusto’ voorgeschoteld krijgen! De broer van Andrea krijgen we niet te zien, jammer. We zullen nog eens moeten terugkomen zeker?

22 juli 2006: Glen Innes - Tenterfield - Bald Rock - Casino [Ria & Seger]

Kilometerteller: 3005

Om 9u30 slagen we er al in te vertrekken uit Armidale, dit moet zowat ons vroegste vertrek van een camping zijn op deze reis. Ongelofelijk wat er allemaal opduikt als je probeert vroeg te vertrekken: of er moet nog vlug een was gebeuren, of ons blog moet aangevuld…

De camping bleek trouwens helemaal niet duur te zijn. Bij ons vertrek in Melbourne kregen we een aantal gidsen van ketens met campings in Australië. Maar ondertussen zijn we toch al heel wat nachten verder, en hebben we de brochures nog geen enkele keer gebruikt! De campings in Canberra en Sydney vonden we dankzij Lannoo’s reisgids over Australië, de camping in Armidale vonden we door gewoon de pijltjes ‘camping’ te volgen. Toch niet zo volledig dus, die gidsen.

Doel vandaag is Brisbane, de derde grootste stad van Australië na Melbourne en Sydney, en hoofdstad van Queensland, de staat die het volledige Noord-Oosten van Australië omvat. Queensland is de vierde en laatste Australische staat die we aandoen. (in totaal zijn er acht) De staat waarin we geland zijn, die de regio rond Melbourne in het Zuid-Oosten van Australië omvat, heet Victoria. Waar we ons nu bevinden, ten Noorden van Melbourne, ligt New South Wales, met rond Canberra het eilandje van de A.C.T. of Australian Capital Territory. En ten noorden daarvan ligt dan het mooie Queensland met z’n paradijselijke (surf)stranden.

In Glen Innes houden we even halt om wat boodschappen te doen in de supermarkt. Iedereen staart ons aan, het is dan ook overduidelijk dat we toeristen zijn. En zoveel zijn er nu niet in de winter in Australië. Maar we moeten toegeven: iedereen is vriendelijk, al denken ze wel allemaal dat we Duitsers zijn!

We rijden verder richting Tenterfield, een stadje dat bijna op de grens tussen New South Wales en Queensland ligt. Hier gaf in de School of Arts in 1889 Henry Parkes zijn bekende ‘one nation’-toespraak. Hij zette zijn plan uiteen om alle kolonies in Australië, toen nog onafhankelijk, samen te voegen tot één land. Op 1 januari 1901 werd zo de Australische federatie opgericht.

Onze capitool reisgids (de Lannoo reisgids is niet de enige die we meehebben, we hebben er hier wel een aantal liggen) vertelt ons over Bald Rock en Boonoo Boonoo National Park die de moeite waard zouden zijn. We springen binnen in het Tenterfield Visitor Centre, waar 2 vrij hoog bejaarde vrijwilligers ons heel vriendelijk tewoord staan. Ongelofelijk, hoe al die Visitor Centres kunnen rekenen op hun vrijwilligers! En allemaal stuk voor stuk erg enthousiast!

We beslissen onze aankomst in Brisbane nog wat uit te stellen en eerst nog een bezoek te brengen aan Bald Rock National Park. Bald Rock is, na de bekende Ayers Rock of Uluru, de grootste monoliet van Australië, en stijgt zo’n 260 meter boven het landschap uit. We gaan ervan uit dat we met de mobilhome tot bij de Bald Rock kunnen rijden, maar niets is minder waar! Een stevige wandeling met een paar fikse klimmetjes brengt ons echter naar de top van de monoliet, waar we worden beloond met een prachtig zicht op de omgeving! Ook de zon is van de partij, een primeur voor vandaag!

Een kleine twee uur later staan we terug beneden, en gaan we terug richting Tenterfield. Het begint al te schemeren, en bij het uitrijden van het park belanden we midden in een kolonie kangoeroes. Onze eerste niet-dode kangoeroes in het wild! Aangereden kangoeroes langs de weg zagen we immers al met hopen, hoe jammer ook…



Terug aangekomen in Tenterfield besluiten we de New England Highway te verlaten en via de kust (de gold coast) verder richting Brisbane te rijden. Dit betekent dat we niet meer via Warwick zullen gaan, maar via Casino en Lismore. De weg is nogal bochtig en in Casino zoeken we een camping. De receptie is al dicht – ze vieren vandaag Christmas in July – maar er komt toch iemand zeggen dat we een plekje mogen gaan uitkiezen. Het is hier duidelijk niet gebruikelijk om zo laat op een camping te arriveren. Vanavond staat er spaghetti op het menu en onze kids kijken nog naar de film ‘Mrs. Doubtfire’ op de TV in onze campervan. Morgen rijden we verder richting Brisbane!

21 juli 2006: Tamworth en Armidale [Ria]

2420 geeft onze kilometerteller aan.

Nationale feestdag in België: we zingen ons Nationaal Volkslied in de mobilhome!

Wij nemen afscheid van de vriendelijke campinguitbaters in Sydney, ze leggen ons heel behulpzaam nog eens de weg uit naar het filiaal van Apollo waar we nog sleutels van een opbergplaats en een tafel met 5 stoelen gaan ophalen. Terwijl zij onze campervan in orde zetten, genieten wij in een patisserie er recht tegenover van héérlijke gebakjes met koffie of chocolademelk! De naam van deze patisserie: Croquembouche, gerund door échte Fransen, Laurence en Frédéric Caillon, en ze komen uit gans Sydney daar taartjes halen! Wat ons niet verwondert na wat wij daar geproefd hebben!



We laten het regenachtige Sydney achter ons. In Sydney zelf waren ze wél héél gelukkig met al dat water: blijkbaar is er hier een groot tekort aan drinkbaar water. De Warragamba Dam bevat momenteel slechts 40% van haar normale capaciteit. Maar in de krant lezen we dat al de regen in Sydney zelfs geen oplossing biedt voor het probleem. Op de campings kregen we ook al een idee van het waterprobleem hier: er werd gevraagd niet te lang te douchen (maar soms konden we niet weerstaan aan een lange warme douche!) en alle toiletten hier zijn voorzien van een spaarsysteem.

We hebben héél wat kilometers voor de boeg, weinig tijd dus om wat te bezoeken. We kunnen kiezen tussen de Pacific Highway en de New England Freeway, langs de kust of door het binnenland, om van Sydney naar Brisbane te gaan. We nemen de New England Freeway en genieten van mooie uitzichten, stoppen enkel eens om te eten, en om de Giant Guitar te bekijken in Tamworth, bekend om zijn (zomers) Country Music Festival.



Onze eindbestemming voor vandaag is Armidale. Rond 20u 30 vinden we een plaatsje op een camping: de uitbaatster staat ons te woord via de intercom, we mogen ons plekje zelf uitkiezen en moeten morgen maar in- en uitchecken tegelijkertijd!