14 juli 2006: Phillip Island en Sale [Ria]

Een groot probleem met onze spiksplinternieuwe mobilhome van 80.000 euro: de verwarming werkt alleen maar met elektriciteit, niet met gas! Tegen de ochtend is het dus ijskoud, zowel binnen als buiten! Kleren aandoen wordt een marteling! Iedereen wil dus zo vlug mogelijk weg, we genieten wel nog eventjes van de prachtige zonsopgang boven de baai en we betalen de parking fee: een golden coin (1 of 2 Australische dollar) in de box.

We zien een bakery en een kleine supermarket en beslissen eerst toch wat inkopen te doen om ons nog wat beter te kunnen installeren in de mobilhome. De lady van de supermarket vraagt of we van Duitsland zijn - het is niet de eerste keer dat dit gebeurt - haar mama blijkt immers een Duitse geweest te zijn, en haar dochter van 14 studeert ook Duits en hoopt ooit eens naar de streek van Dresden am Main te gaan.

We kunnen nog niet ontbijten, het is nog altijd te koud binnen, dus eerst nog een stukje op weg naar Phillip Island om dan in het zonnetje te parkeren en te genieten van een warme chocolademelk bij het ontbijt.

Rechts van ons zien we wat verder het French Island liggen. Jan Moens wist ons te vertellen dat Kylie Mynogue daar een stulpje heeft staan.

Op Phillip Island bezoeken we eerst het Visitor Centre van de Penguin Parade at Summerland Beach. Onderweg hadden we ons programma al eens goed bekeken en tot onze spijt kunnen we dus ’s avonds niet blijven tot de pinguïns uit het water komen! (gisterenavond om 17u45)
Zaterdagavond moeten we immers al in Canberra zijn! De afstand zou te groot worden, we moeten vandaag al wat naderen en we beslissen vanavond in Sale te overnachten en eens langs te gaan bij Daniël De Keersmaeker. Het blijft dus bij een bezoek aan het Visitor Centre en aan het strand. Met toch prachtige vergezichten!

We rijden dan wat verder naar het uiterste puntje van het eiland: The Nobbies, waar de grootste kolonie zeeleeuwen van Australië woont. We zien ze wel… maar van ver!

Het hoogtepunt moet nog komen! Wanneer we naar het Koala Conservation Centre gaan, krijgen we niet genoeg van die beestjes! We krijgen er zelfs enkele van zéér dichtbij te zien en je zou ze zo willen knuffelen, maar dat is ten strengste verboden! We zien een mama koala met haar kleintje aan haar buik ‘geplakt’ eucalyptusblaadjes eten (tussen 500 gr en 1 kg per dag!), er laat een koala strontjes vallen (tussen 70 en 100 per dag! Je mag er zelfs aan ruiken: het stinkt helemaal niet, integendeel, het ruikt naar eucalyptus!) en de oudste koala van het park – 14 jaar oud en dat zien ze aan het gebit – poseert heel gewillig voor de foto en de film!

Daarna gaan we richting Sale waar we kennis maken met Daniel, Andrea and kids: Miles (9) en Grace (6). Deze hebben een filmavondje georganiseerd voor de buurt in “The Hall” en dus gaan we eerst daarheen. Gelukkig vinden we daar ook een keuken om ons potje te koken: aardappelen met kip-aan-‘t-spit (die we deze morgen kochten in Touradin) Eén nadeel: het is er bitter koud en we bevriezen er zowat! Als de film en de afwas ten einde is, vertrekken we naar het huis van Daniel en Andrea. We parkeren de mobilhome en na wat gefoefel om elektriciteit te hebben (de aarding was te groot), gaan we nog een warme kop thee drinken. Voor het haardvuur verwarmen we ons; we voelen ons hier écht welkom! Een dikke merci hiervoor!! (hopelijk lezen jullie nog eens ons blog?!) We praten er nog tot middernacht en gaan dan slapen, deze keer wel met verwarming! Pfieuw…

13 juli 2006: onze eerste dag met de camper [Thea]

Na eindelijk eens een goed nachtje slapen, kunnen we er weer tegenaan. Eerst brengen we een bezoekje aan het Observation Deck van de Rialto Towers: de 55e verdieping van dit reusachtige gebouw geeft werkelijk een prachtig uitzicht op Melbourne!! Bovendien bereik je de hoogste verdieping in slechts 38 seconden zonder dat je er veel van voelt! Het gebouw behoort tot de top-20 van de hoogste gebouwen ter wereld.

We spelen even paparazzi, kijken nog naar een filmpje over Melbourne waarvan het melodietje blijft hangen (“Melbourne…a never ending story…”) en vertrekken dan met de gratis toeristenbus richting “Queen Victoria Market”: een reusachtige overdekte markt met groenten, fruit, kledij, … We doen er onze inkopen voor de volgende dagen en dan is het tijd om afscheid te nemen van ons hotel. We moeten namelijk onze mobilhome afhalen juist buiten de stad en nemen dus weer een taxi.

Bij “Apollo” staat onze luxe campervan al klaar: hij heeft slechts 942 kilometer op de teller en is het allernieuwste model… als dat niet ‘krankie’ is, é papa!! Hoewel… het stuur staat rechts en in Australië rijdt men op het linker baanvak, eenvoudig is het zeker niet. Maar algauw gaan we richting Phillip Island: een eiland waar we normaal pinguïns, koala’s en zeehonden kunnen bekijken, maar dat zal voor morgen zijn: we merken dat de afstand toch iets langer is dan verwacht en rijden nog verkeerd op de koop toe.

En een geluk bij een ongeluk: een man die er ons de weg wijst, blijkt wel een Belg te zijn zeker?!!! Jan Moens uit Buggenhout, al 7 jaar gehuwd met een Australische, geeft ons heel wat nuttige tips en wijst ons een lekker restaurantje in de Sports Club van Touradin, aan de overkant van waar we ‘geland’ zijn. Aangezien we enkel ontbeten hebben (uitgebreid in de Travelodge in Melbourne), kan een avondmaal er wel in.

Vandaag niet te speciaal, maar lekkere Vlaamse kost, beter kan het niet: papa en Thea nemen een maxi steak (500 gr!!) met frieten, Seger kiest voor zalm (en eet dan de rest van Thea op), mama voor ’white bait’ (?? maar twas wel lekker!) en Oona neemt een slaatje.


We zitten boemvol, maar de chocoladetaart doet ons zooo watertanden dat we geen nee kunnen zeggen, met als gevolg dat we uiteindelijk geen eten meer kunnen zien en dus maar voor het eerst de bedden in de mobilhome beslapen: volgens Jan Moens was er een mooi plekje naast het water van de baai en dat hebben we dan maar opgezocht. De een slaapt wel al beter dan de ander: de mannen hebben blijkbaar iets te veel gegeten en het gesnurk is overal hoorbaar… rrrrrronk…. (vooral van Seger, zegt Oona)

12 juli 2006: aankomst in Melbourne [Seger]

zes uur vliegen en zowat 6000 km later, vijf uur 's morgens lokale tijd, zetten we voet op Australische bodem. Al direct maken we kennis met de Australische quarantaine, en Thea zal het geweten hebben! Al aan de bagageband komt snuffel, de lokale recherchehond, aan Thea's rugzak hangen. De geur van Belgische appels, ondertussen wel in de vuilbak, zat blijkbaar nog in de rugzak. Ook de nootjes, gekregen in het vliegtuig, moesten eraan geloven, al vond Thea dat niet erg, 't waren toch geen goeie. ;-)

Van het vliegveld naar ons hotel gaan we best met een taxi, weten ze ons aan de informatiebalie te vertellen. Al loopt dat in de praktijk iets minder vlotjes: onze eerste taxi (een maxi cab aangezien we met vijf zijn) raakt oververhit in het midden van de highway. Oververhit, en dat bij winterse temperaturen?! Jaja, want het is hier amper tien graden! Brrr! Maar geen nood, zijn collega komt ons oppikken en een goed half uurtje later zijn we in ons hotel in hartje Melbourne.

Daar wordt eerst gediscussieerd: ofwel eerst slapen (op het vliegtuig sliepen we immers maar vier uur), ofwel eerst de stad bezoeken. Uiteindelijk winnen de actievelingen het van de passievelingen en trekken we Melbourne city in! Met de gratis bus cruisen we langs alle bekende en minder bekende gebouwen: Melbourne mag gezien worden! Na een schoonheidsslaapje in de namiddag (iedereen viel in slaap op de bus) springen we op de historic tram en verkennen we ook Melbourne by night. Ja, want om zes uur is het al donder! Afsluiten doen we met een risotto en Spaanse tappa's in een winebar... en dan: bedtime. Slaapwel!

11 juli 2006: citytrip in Singapore met Joye [Thea]

Vroeg opgestaan en verwend met een uitgebreid ontbijtbuffet in ons hotel: worst, chiliketchup, croissants, bacon and eggs... Na itchecken springen we de bus op om een citytrip te maken doorheen Singapore met Joye, onze supergoeie, maar niet graag gefilmde gidse. Chinatown, Little India, botanic gardens, jewelry factory, alle highlights van Singapore komen aan bod. Deze stad(staat) is duidelijk meer dan alleen maar een shoppingcentre, ook op cultureel vlak is dit een prachtige stad!

Nu weer naar de luchthaven: op naar Australië: Melbourne!!
7 uur vliegen naar de winter! ciao en tot de volgende!!

10 juli 2006: aankomst in Singapore [Seger]

Onze tweede vlucht duurt net ietsje langer, zowat 12 uur. In onze boeing 747 laten we ons de vele maaltijden welgevallen. Nog wat filmpjes voor tussendoor, en rond een uur of vijf in de namiddag komen we ten slotte aan in Singapore, waar in de hal van de luchthaven iemand met een bordje‘Raf Decombel and family’ ons staat op te wachten. Hij brengt ons met een maxivan naar ons allereerste hotel ‘New Park Hotel’, dat er best wel mag wezen met z’n drie sterren. En nu… gaan we shoppen, daarvoor is Singapore tenslotte gekend! Mustafa center, het dichtstbijzijnde shopping center is open 24/24! Mustafa, here we come!

Maar eerst nog iets anders en zéker zo belangrijk: 20u lokale tijd: belangrijk moment voor Oona! Want 14u in België! Ze kan op internet haar resultaat van haar ingangsexamen opvragen! Er is gelukkig een internetcafé in het hotel: we kijken allemaal gespannen naar het scherm en roepen blij ‘YES’ wanneer we het goede nieuws lezen: Oona is geslaagd! Het personeel van het hotel komt zelfs kijken! En we moeten uitleggen wat er gebeurt.

Uiteindelijk hebben we in het Mustafa shopping center niets gekocht! Papa en mama vonden het enorm lijken op de bazars in Istanbul: alles dicht op elkaar gepakt, alleen waren de verkopers er niet zo opdringerig als in Turkije.

We wilden ook nog iets eten, maar het was te ver en te laat (én we hadden nog geen Singaporese dollars) om nog in Chijmes te geraken. We zijn terechtgekomen in een Indisch restaurant in een winkelgalerijtje onder ons hotel. De kelner was er supervriendelijk en gedienstig, we mochten aanschuiven aan het buffet – er was toevallig een Indisch feest aan de gang in het zaaltje achteraan, de vrouwen hadden prachtige sari’s aan – en konden eens proeven van alles. Maar sommige dingen waren zó spicy dat onze mond haast in brand stond! Amaai Sabien, zal jij daar in Indië een maand lang zulk spicy eten voorgeschoteld krijgen? Of wordt het vooral lekkere rijst en lekker Indisch brood (lijkt een beetje op onze pannenkoeken)?

9 juli 2006: vertrek [Seger]

13:26 geeft m’n laptop aan, hier in het New Park Hotel in Singapore. Belgische tijd natuurlijk, want ondertussen is het hier al avond o.w.v. de zes uur tijdsverschil. Het is hier net donker geworden.

Ongelofelijk, als je bedenkt dat we nog geen vierentwintig uur geleden nog thuis rondliepen. (met de nadruk op liepen, want het ging er niet zo rustig aan toe… as usual) Twintig voor vier zijn we uit Ieper vertrokken, mooi op tijd voor onze eerste vlucht richting Frankfurt om half negen.

Een klein uurtje later komen we voor de eerste keer aan. En we hebben geluk: de finale van het WK tussen Frankrijk en Italië is nog bezig! Zidanes kopstoot en de erop volgende strafschoppen houden ons, én de bewaking op de luchthaven, nog een tijdje zoet. Zó zoet zelfs dat we de tijd uit het oog verliezen, en nog net op tijd inchecken voor onze vlucht naar Singapore. Maar soit, we hebben toch het WK in Duitsland zelf meegemaakt!